Minimumleeftijd prostituees 21 jaar

Het Ministerie van Justitie meldt op zijn site:

“Prostituees moeten minstens 21 jaar zijn. Dat voorstel doet minister Hirsch Ballin (Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties, Justitie) aan de Tweede Kamer in een wijziging op het wetsvoorstel dat al bij de Kamer ligt over het reguleren van prostitutie en seksbedrijven. Mensen van 21 jaar kunnen beter een weloverwogen beslissing nemen over het werken als prostituee dan mensen van 18 jaar; ook zijn ze weerbaarder in het omgaan en onderhandelen met klanten. Ze hebben bovendien vaker een opleiding afgerond en zijn dus economisch minder afhankelijk van werk in de prostitutie.
Gemeenten moeten met iedere prostituee een inhoudelijk gesprek voeren bij hun registratie of verlenging daarvan.

Aanvankelijk koos het kabinet voor een leeftijdsgrens van 18 jaar, vanwege het risico dat prostituees tussen de 18 en 21 in de illegaliteit zouden verdwijnen. Minister Hirsch Ballin wil dat bestrijden met krachtige controles en strafbaarstelling van illegale prostituees, exploitanten en klanten.

Prostituees moeten zich inschrijven in een landelijk register. Bij de registratie moet met iedere prostituee een gesprek gevoerd worden over de risico’s van het vak, gezondheidszorg en hulpverlening, sociale zekerheid, verzekeringen en mogelijkheden om uit de prostitutie te stappen. In zo’n gesprek kunnen ook eventuele misstanden naar voren komen die doorgegeven worden aan de politie en de hulpverlening.
Omdat het voeren van dit soort gesprekken de nodige deskundigheid van de ambtenaren vraagt, zal registratie alleen mogelijk zijn in 25 à 35 grotere gemeenten verspreid over Nederland.

Geregistreerde prostituees krijgen een pasje met hun pasfoto en registratienummer (maar zonder naam). Klanten moeten aan de hand van het pasje controleren of zij te maken hebben met een legale prostituee. Het is de bedoeling dat klanten via internet kunnen nagaan of het registratienummer waarmee een prostituee adverteert, ook echt bestaat.

Hoewel prostitutie in Nederland legaal is, rust er wel een taboe op. Daarom is de anonimiteit en de privacy van prostituees belangrijk. Alleen een klein aantal toezichtambtenaren en de politie krijgen toegang tot het landelijke bestand met geregistreerde prostituees. Het register wordt ook niet gekoppeld aan andere ict-systemen (zoals van de Belastingdienst). De gegevens van prostituees die stoppen, worden onmiddellijk uit het register geschrapt.

Bordelen en andere seksbedrijven (clubs, escortbedrijven, seksbioscopen, massagesalons) moeten een vergunning hebben. De gemeenten bepalen via de vergunningen waar en hoeveel bordelen of andere seksbedrijven er komen. Voor bordelen en escortbedrijven kan een gemeente ervoor kiezen geen enkel bedrijf toe te staan, de zogenoemde nul-optie. De gemeente moet daarvoor wel argumenten hebben die verband houden met de openbare orde, de veiligheid of de gezondheid. Morele argumenten mogen geen rol spelen.

In de vergunningen voor prostitutiebedrijven worden voorwaarden opgenomen over gezondheid, veiligheid en zelfbeschikkingsrecht van de prostituees. Hiermee wordt hun positie versterkt. Prostitutiebedrijven moeten voor een vergunning een vast adres met een vaste telefoonlijn hebben. Voor escortbedrijven komen de vergunningen in een landelijk register, waardoor er beter toezicht op dit deel van de branche komt.

Klanten die gebruik maken van illegale prostitutie worden strafbaar omdat ze daarmee een vorm van prostitutie in stand houden waar misstanden en uitbuiting zich makkelijker kunnen voordoen. Met het verbod op de exploitatie van een prostitutiebedrijf zonder vergunning en de registratieplicht voor prostituees, wordt een scherpere scheiding aangebracht tussen legale en illegale prostitutie. Die scheiding is voor de klant ook herkenbaar.

De wet is bedoeld om de prostitutiebranche te reguleren, niet om het legale deel van de branche dwars te zitten. De nieuwe wet moet ook een bijdrage leveren aan de bestrijding van misstanden als dwang, misbruik en mensenhandel.”

Zie hier.